Hukuku katleden adamların biriyle davam vardı.

Karakol ve savcılık ifadelerinde kendi paylaşımı üzerinden yazdığım yazıyı savunmak zorunda kaldım.

Kendine nasıl yedirdiyse sosyal medya paylaşımını silmiş.

“Öyle bir paylaşımda bulunmadığını” söylemiş!

Ben de ekran görüntüsü almamıştım, paylaşımını kopyalamamıştım.

Her neyse o kısmı şahsiyet meselesi, kendine yakışanı yapmış.

Mahkemede verdiğim ifadeyi, katip yanlış anlamış, başkasına söylediği sözleri isim belirtmeme rağmen bana söylemiş gibi kayda geçmiş.

Mahkeme karar verdi.

Gerekçeli kararda şahsıma söylenmeyen sözlerin bana söylenmiş gibi değerlendirildiğini gördüğümde kendimi tutamadım.

Evet, işime gelen bir şeydi, verilen cezanın düşürülmesini sağlayan bir yanlış anlama benim işime gelecek şekilde karara geçmişti.

Aslında karakol ve savcılık savunmalarıma bakılsa öyle bir şey söylemediğim ortadaydı.

İstinaf itirazımızda durumu düzelttim; “Şahsıma yapılan bir hakaret değildir, başkasına söylenmiş bir sözdür, bu ifade üzerinden yapılan değerlendirme doğru değildir, düzeltilmesini istirham ediyorum” dedim.

Hakaret tartışılabilir bir şeydir, birine ismiyle hitap etmeniz bile saygısızlık, hakaret olarak algılanabilir.

Benim söylediğim sözün hakaret olarak cezalandırılmasına itiraz etmiyorum, davacının paylaşımını silmesine, kullandığı sözleri inkar etmesine itirazım var.

Şunu demek istiyorum; mahkeme benim ifademi dikkate alarak vereceği cezayı aşağıya çekmiş ama hakkımda davacı olan kişi bana öyle bir söz söylemediğini biliyor, şahsımı yalancı olarak adlandıracağı bir kanaate sahip olabilecekti.

Bütün dünyayı doğru söylediğime inandırsam dahi, karşımdaki şahıs benim yalancı olduğumu düşünecekti. Alacağım cezanın eksik ya da fazla olmasının ne önemi olabilir, zaten kavgamız bir şahsiyet, onur kavgası!

Ama o şahıs paylaşımını silerek, yalan beyanda bulunarak benim gözümde en büyük cezaya çarptırıldı.

Yalancı!