Biz varolan insanlar üzerinden siyaset yapmak zorunda değiliz.

Biz hiçbir varlığı olmayan, işi varlık devşirmek olan insanlar siyaset sahnesine sürüldüğü için onlar üzerinden siyaset yapmak zorunda da değiliz.

Yanlışları tev’il etmek, yanlış insanların arkasını toplamak hiçbir zaman işimiz olamaz.

Siyaset kamusalalanda işlerimizi kolaylaştırıyor olabilir, kamu yönetimine yakışmayan insanları daha kaç hatır üzerine destekleyeceğiz.

Siyasetin sorunu insan tercihlerindedir, siyaset insanla yapılan bir sorumluluksa sorumsuzca başımızı yere eğdirecek insanları başımıza dikemezsiniz!

Hiçbir yere gitmeyeceğiz, buradayız, ayaklarımız da yere sağlam basıyor, asla bizleri zora sokan insanları kabullenmeyeceğiz.

İş yapmayı geçtik, ağzı laf eden insan olmaz mı bir siyasi harekette?

Ağzı laf yapanlar da rol çalıyor, işlerini adam gibi yapmıyor!

Lafını sözünü bilen, ağzını açtığında karşısındakinin “Ağzının payını verdi” diyebileceğimiz insan da yok, endişe damarlarımıza kan pompalayan, yüzümüzü ağartan, herkesin “Adamın bulunduğu siyasi hareketi tasvip etmesem de adam doğru söylüyor” diyebileceği insan da yok!

Kendilerini Erdoğan’la yarıştıran 68’lik, 60’lık adam da millete değil muhalefete şirin gözükmeye çalışıyor. Siyaset Erdoğan’a laf söylemek için yapılacak bir şey değildir, siyaset; maziyi hatırlatan, geleceğe referans olacak işleri, projeleri paylaşmaktır.

Bu memlekette birikim, azim, mücadele sermayesi kimselerle kısyaslanamayacak binlerce insan var. Kapısını çalabileceğimiz bir insan olmaz mı siyaset sahnesinde, elini içtenlikle sıkabileceğimiz, sözüne güvenebileceğimiz, meseleleri çözüme kavuşturma inisiyatifi kullanabilecek bir insan olmaz mı?

Kimi işin artisliğinde, kimi rant peşinde, kimi de elinden kör eşeğin yem yemeyeceği mıymıntı bir halde!

Onlarca üniversite, onlarca havaalanı, yüzlerce köprü, yüzlerce hastane, binlerce okul yapıldı da, siyasetin meşru zemininde meşruiyeti sağlam on insan meşhur edilemedi!