Biz devrimci değildik, inkılapçıydık. Bazen de ınkılabî dediğimiz olurdu kendimize.

Bizim devrimciliğimiz kalb’te kök bulan, dal budak salan inkılaptı.

Amerika Büyük Şeytan’dı, İsrail başı ezilmesi gereken düşmandı.

Amerikan patiskasına Amerikan bayrağı, İsrail bayrağı çizer, Cuma çıkışlarında, mitinglerde yakardık.

Bizim türkülerimiz, şarkılarımız olmadı, bizim marşlarımız vardı, hem de güftesini kendi yazdığımız marşlardı.

Biz şahadete susamış insanlardık.

Dünyevileşmeyi beş yıldızlı otellerde sorgulayacak durumda değildik, gün olurdu parasızlıktan kendi çöpümüzden kurumuş ekmek parçaları çıkarır, küflerini parmaklarımızın sertliğiyle ufalar, ıslatır, öylece yediğimiz olurdu.

Biz kendi harçlıklarımızla, kendi alın terlerimizle dergi çıkarır, gazete yayınlar, -reklam almak için değil- gazetelerimizi, dergilerimizi kapı kapı dolaşır, bildiri dağıtır gibi parasız bırakırdık.

Bizim tek derdimiz kendimizi değiştirmek, ailelerimizi değiştirmek, toplumu değiştirmekti.

Biz makam sahiplerinin halkı küçümseyen tavırlarına nispet makamları küçümseyen insanlardık.

Öğrenciydik, öğrenci evlerinde sohbetlerimiz vardı, hoca da bizdik, talebe de.

Kimse kimse için ayağa kalkmazdı, biz arkadaşlarımızı kucaklamak, dostlarımızı bağrımıza basmak için ayağa kalkardık.

Coşkuluyduk, çağlayanlar gibi bir birimizin yüreklerini polatlayan kendi sözlerimiz vardı.

Ansızın hikayeler yazabilirdik, bir anda şairleri kıskandıran mısralar da dökülürdü dilimizden.  

Bizim sesimiz kendimize ulaşırdı, biz kendimizi sorgulayan, kendimizi suçlayan, kendimizi yargılayan, bütün suçların cezasını kendimize kesen yargıçlar, cezanın bedelini ödeyen mahkumlardık.

Severdik Ali’yi, severdik Hüseyin’i ama pirimiz Ebu Zerr’di.

Biz isyan edenlerdik, isyancılar değil!

Biz haksızlıklara karşı bedenlerimizi kalkan edenlerdik, kendimiz için hak talebinde bulunanlar değil!

Biz kafirin kanını akıtacak, gavur tarafından kanları akıtılacak insanlardık ama aynı kıbleye yüz döndüğümüz insanlara karşı ellerimiz kalkmayan, hakkı haykırmaktan asla vazgeçmeyen, Rebeze’ye sürgün edilmeyi göze alan Müslümanlardık!

Şimdi?

........