Hocalarımız, profesörlerimiz var bizim.

Şeriatçılık oynuyor bizimle.

İslam’ın bazı hükümlerini vaaz ediyor, bazı hükümlerine dokunamıyor.

İslam’ın “Allah’ın indirdikleriyle hükmetmeyenler kafirlerin ta kendileridir” hükmünü söyleyenler de çıkıyor, ‘ima’da bulunarak o şekilde anlaşılmasını sağlayanlar da.

Hükümlere uyanların durumunu açıklamak hiçbirinin işine gelmiyor.

Kendi hüküm sürdükleri alanlarda Allah’ın hükümleriyle hükmettikleri de söylenemez.

İstiyorlar ki, kendileri yaşamadan, verdikleri nasihatlerle şeriat gelsin!

Birçoğu maaşlarını bu devletten alıyor.

Görevi başında olanlar da var, emekli olanlar da.

Mezhep imamlarının kendilerine tevdi edilen görevleri niye kabul etmediklerini de çok iyi biliyorlar.

Canlarıyla ödenen bedeli bırakın mallarına bile dokunulmasını istemeyen bir şeriatçılık oyununu oynamakta çok da mahirler.

Kürsü, salon Müslümanlığı kesmedi, sosyal medya Müslümanlığına soyunuldu, ne de olsa cemaat orada!

Şeylerimiz, hocaefendilerimiz toplanan paralarla cemaatleri sevk ve idare ediyor, toplanan paraların kaynağı sorulmuyor, yaptıkları harcamalar da kayıt altına alınmıyor.

Bu durumdan herkes memnun.

Çok mayınlı bir alan.

Kimse kimsenin mayınlı alanına girmeden, kendi sınırlarına döşenen mayınlara dokunulmasını da istemiyor.

Ayetleri de tartışıyorlar, hadisleri de.

Kendilerini yöneten Anayasa’nın hükümlerini tartışmaya açabilecek ne cesaretleri ne de kamuoyu oluşturabilecek güçleri var.

Bir rüzgar yakalandığında hepsi o rüzgarı arkasına almak istiyor, estikçe esiyorlar.

Deizm tartışmaları da pek bir revaçta!

Esas deizmi yaşayan koskoca bir halk var, hem de topyekûn hepimiz yaşıyoruz.

Ne Kur’an’ın hükümleri var hayatımızda ne de Peygambere benzer bir yaşantımız.

“Bir elde kadeh bir elde Kur’an” ne ki, bir elde faiz bir elde Kur’an, bir elde zina bir elde Kur’an, bir elde zimmet bir elde Kur’an, bir elde tefecilik bir elde Kur’an, bir elde gasp bir elde Kur’an, bir elde hırsızlık bir elde Kur’an, bir elde imtiyaz bir elde Kur’an...

Ne güzel yaşanan Müslümanlık!