Youtube'de Koray Kırmızısakal ve Onur Alptekin'in birlikte yaptığı podcast terrabayt sohbetlerine rastladım. 

Program başında "Bizi bir araya getiren Zeynep Direk Hoca'ya teşekkür ediyoruz" denildi.

Prof.Dr. Zeynep Direk, Koç Üniversitesi'nde Öğretim Üyesi.

Yüksek lisans ve doktora  danışmanlığı yaptığı öğrencilerinden ikisini bir araya getirmiş, onların birikimlerini bir miras birlikteliğine dönüştürerek program yapmalarını önermiş demek ki!

Çok etkilendim.

Akademik çalışmaları sosyal hayatın içine taşıyan, öğrencilerini her program öncesi çalışmaya yeltendiren bir ögreticiliğin ve kendini ifade etme biçiminin, daha da önemlisi eğiticiliğin, farkındalığın gururunu öğrencileriyle paylaşmak ne ulvî bir rehberliktir.

Dünya görüşü ve ideolojisi var elbette, hangi akademisyenin yok ki!

Birçok öğrencisini kendi alanlarında yetiştirme gayretini toplumun içine taşıma sorumluluğu karşılıklı olarak bir velayet hukukunu da canlı tutuyor.

Sonra tanıdığım akademisyen arkadaşlarımı, ağabeylerimi, hanımefendileri, hocalarımı düşündüm. Birkaç tanesinin inanılmaz gayreti dışında hiçbirinde benzer bir dokunuşun, işleyişin, gün yüzüne çıkarma gayretinin olmadığını farkettim.

Çok uzun şeyler yazılabilir...

Azarlamaktan, paylamaktan başka disiplin tanımayan, paylaşmaya, parlatmaya niyet taşımayan insanın yaptığı danışmanlık kendine benzer akademik bir geleneği taşıtır ancak.

"İnsan neden yetişmiyor?" sorusuna karşılık, insanın nasıl yetiştiği/yetiştirildiği Zeynep Direk Hocalarda gizli değil aleni!