Sabah namazını camide cemaatle kılıp eve dönerken, yolda bir ineği zorla arabaya yüklemeye çalışan bir gruba rastladım. İnek bir türlü binmiyordu arabaya.

Ben yaklaştım ve bir elimle ineğin alnını şöyle bir okşadım. İnek sakinleşti ve direnmeyi bıraktı. Adamlar ineği hemen arabaya bindirdiler.

Ben de gururlandım ve kendi kendime "Sabah namazının kerameti işte" dedim.

Eve geldiğimde annem ağlıyordu.

"Niye ağlıyorsun?" dedim.

"İneğimizi çalmışlar!" dedi.

İnek beni tanımıştı, ben ineği tanımamışım.

Hekim Behram

***

Birçok insan kendi malını tanımıyor. İneklerinizi kendi ellerinizle hırsızlara teslim ettiğiniz yeter!

Bu şehirdeki fay hatlarının nerede olduğunu, ne zaman bir zelzele olacağını önceden haber verdim.

Görünen köy klavuz istemezdi, yine de bir göçük altında kalınmasını engellemeye çalıştım.

Şehrin imajını, kadim geçmişini kirletenler, şehrin kanaat önderleri ve siyasileri tarafından baş köşeye oturtuldu.

Biz bu düzeni bozacağız.

Yıllar önce hırsızlıklarını gizlemeyi başaranlar aziz ilan ediliyordu, marka insan muamelesi görüyordu.

Artık maskeleri yırtıldı, nasıl bir İblis oldukları görüldü.

Eskisi gibi sahiplenenleri kalmadı.

Kendilerini kendileri savunacak duruma geldiler.

Az bir yol katedilmedi, en azından bir zalim için, bir hırsız için, bir zimmetçi için seslerini yükseltenler, bugün seslerini kesti.

Ayan beyan her şey ortada. İnsanlar izzet-i nefislerini kör kuruşluk adamlara satmıyor.