Kimseyi yorma niyetim yok.

Benim “Eski günleri özlüyorum” diyebileceğim ne geçmişim oldu ne de “Bizim de normal bir hayatımız olsun” serzenişinde bulunan bir eşim!

Her yaşadığımız zorluk nedeni bilinen, benim ve ailemin bilerek içine daldığımız zorluklardı.

Bekarlık döneminde kardeşlerimle göğüs gerdiğimiz zorlukları, evlilik hayatımızda da eşim ve çocuklarımla birlikte yaşadık.

Bir insanı ayakta tutan, başı dik dolaştıran ailesidir.

Allah’a ne kadar şükretsek azdır, azla yetinmeyi, çokla uğraşmayı bizlere nasip etti.

Zorlukları aşmaya dahi ihtiyaç duymadan zorluklar içinde yaşamayı hayatın kendisi kıldığınızda, hiçbir şeyin hayatı sizin kendi yaşamınız kadar anlamlandıramayacağını keşfediyorsunuz.

Sahici bir hayatın içine daldığınızda dostlarınız da sahici oluyor düşmanlarınız da, ikiyüzlü, iki dilli insanlarla yine oturup kalkıyorsunuz, onlarla bir ünsiyetiniz olmuyor.

Yaşamayı seviyorum, hayattan keyf de alıyorum, kendi uğraş verdiğim alanlarda insanlığı, adaleti, hukuku yaşatmanın derdi, dünyada dikili bir ağacım olmasa dahi, kayıtlara onlarca hukuk kavgamızı geçirtti.

Atamız Adem’in iki çocuğuna bile koskoca dünya dar gelmiş, günümüz dünyasının menfaatperestliği tabii ki daha çetin olacak.

Haber sitelerinden iğreniyorum, neredeyse hepsinde bir taraftarlık, hepsinde yarını belli olmayan bir dünya resmi çiziliyor.

Kimse haberdar olduklarıyla uğraşmak istemiyor, geleceğin dünyasını kendini yakarak aydınlatmak da.

Birilerini yakarak aydınlanmak isteyen, birilerinin hayatına kastederek kendine alan açmak isteyen insanların sayısı gün geçtikçe çoğalıyor.

Pandemi sürecinde birçok tanıdığımızı kaybettik. Kimsenin ölümü, genç-yaşlı bizleri şaşırtmayacak kadar ölüm gerçeğiyle yüzleştik. Yine de yarınlarına insanlar dört elle sarılıyor, etrafınki insanların sıkıntıları yeterince hiçbirimizin yüreğini dağlamıyor.

Kimseye bulaşmadan, hayatı kendisi için yaşayan insanların etraflarındaki kişilere dokunacak kadar iyilikleri olabilir.

Devlet belirli yardımlarda bulunuyor. Bizlerin de gücü nispetinde de değil güçlerimizi zorlayarak yardımlarımızı ulaştıracağımız insanlar var.

Büyük borçlarınızın olması, asla küçük yardımlarda bulunmanıza engel değildir. Geleceğinize yapılan yatırımlar, geleceği kalmayan insanlardan önemli olamaz.

Sosyal medyada görüyorum, “Askıda ekmek, bir çuval un, mahalle bakkalına sahip çık” gibi paylaşımlar yapılıyor. Hepsi de yerinde çağrılar. Etrafınızdaki insanlara bir dokunduğunuzda bazılarından bin ah işiteceğinizi göreceksiniz.

“Bilseydik” dememek için bazı şeyleri kendimizin öğrenmesi gerekiyor.

Güzel yaşamak lazım bu hayatı, anlatarak değil anlatılan olma niyeti de değil kasdettiğim, kaydedilen bir hayatımız olduğunu biliyoruz, güzel şeyler de kaydedilsin ‘amel defterlerimize’ diye!